Minister
Anciaux en het Vlaamse cultuurbeleid-deel II
Op 21 Maart j.l. organiseerde de ‘Muziekraad voor Vlaanderen’, een onafhankelijke koepel van musici, organisatoren en cultuurmakers, in Brussel een debat rond het cultuurpopulisme van de huidige minister. Uitgangspunt was het artikel op deze website, verschenen in verschillende kranten en tijdschriften: ‘Wanneer cultuur bezigheidsterapie wordt’. Maar noch de auteurs van de fameuze participatienota -het ‘Consortium van vijf Vlaamse universiteiten’-, noch het kabinet Anciaux zelf, durfden het aan om in de discussie te participeren, ze stuurden namelijk hun kat.
Kritiek, schisma, conflict en breuk worden beschouwd als anomalieën.
Ooit werd het toneelstuk van Hugo Claus, ‘Leopold II’, verboden wegens beledigend voor de monarchie. Nu, zo’n 40 jaar later, en precies een maand na ons ‘debat’ in Brussel, gaat in NTG een melige apologie voor Wilfried Martens in première: ? Is het toeval dat zoiets onder het Anciaux-regime gebeurt?
Lees het artikel
rs voor verschillende leeftijdsgroepen, waardoor bv. kinderen van 10 niet meer worden verondersteld om met die ukkies van 8 naar één programma te kijken. De enen worden namelijk gecatalogeerd als ‘pre-adolescenten’, de anderen als ‘kids’, en dan is er nog de virtuele peutertuin. Het aanbod wordt evenredig gespecifieerd. ‘Liefst met drie digitale kanalen, zodat de doelgroepen op alle momenten naar een aangepast aanbod kunnen kijken’,- zo dromen Aimé Van Hecke en Bettina Geysen luidop. Eentje zou er maar eens kunnen wegzappen, een beetje gaan chatten op internet of, veel erger nog, gewoon buiten wat gaan… 
