Zopas sloot Vlaams minister van Toerisme Ben Weyts (N-VA) een samenwerkingsakkoord met Catalonië. “Deze regio beleeft moeilijke tijden. Dit is dus meer dan ooit het moment waarop vrienden hun banden versterken”, klinkt het bij het kabinet Weyts, die hiermee uiteraard vooral de Vlaams-nationalistische sympathisanten van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging wil te vriend houden. Zo’n akkoord, dat kost niets, het betekent ook niets, het levert zichtbaarheid op aan de toch al zeer zichtbare Minister van Mobiliteit, Openbare Werken, Vlaamse Rand, Dierenwelzijn en, euh ja, dus ook Toerisme.
Probleem is wel dat hoofdstad Barcelona, hierin volop gesteund door de linkse burgemeester Ada Colau, de wereld al heeft laten weten dat ze de toeristenmassa’s beu is. In augustus van dit jaar nog staken activisten de banden plat van toeristenfietsen en werd autobussen belaagd, onder het motto: “Het toerisme doodt de stad”. In feite vormen wij dus een soort bezettingsmacht als we in dichte drommen de Sagrada Familia en het Park Güell bezoeken. En dat terwijl de stad al decennia aan citymarketing doet en zich als culturele topbestemming afficheerde: neen, een makkelijk volkje is het niet, die Catalanen.
Dat belet niet dat, zoals we op Facebook kunnen volgen, zowat de voltallige Doorbraak-redactie nu in Barcelona te vinden is, want daar gebeurt het dit weekend: het fameuze onafhankelijkheidsreferendum, door de Spaanse staat met alle mogelijke middelen tegengewerkt, inclusief enig politioneel vertoon en inbeslagname van stembiljetten. Het maakte de separatistische aanhang alleen maar groter.
Het spreekt vanzelf dat ik als republikein sympathiseer met de mediterrane, hoogculturele regio die zich wil afscheiden van de Madrileense centraalstaat waar de schaduw van Franco eigenlijk nooit weg is geweest. Tegelijk moet ik al te vurige sympathisanten teleur stellen: dit wordt niks, geloof me. Het referendum zal plaats grijpen, er zal feest gevierd worden, en daarna wordt de rommel opgeruimd. Waarna Barcelona terug wordt wat het al vijftig jaar is: topbestemming voor city-trips, spotgoedkoop bereikbaar met Ryan Air.
Militarisering
De weerzin van Madrid tegen de Catalaanse subversie zit diep en is historisch geconditioneerd. Catalonië maakt al sinds de val van het West-Romeinse Rijk aanspraken op zelfbestuur, maar de geostrategie zat in de weg. Het militaire verzet tegen de invallen van de Moren in de middeleeuwen (de Reconquista) leidde tot een territoriale eenheid op het Iberische schiereiland. Aan het einde van de middeleeuwen was de koloniale grootmacht die Spanje was geworden, veel te dominant om kleine rijkjes in zijn achtertuin te laten betijen. We hebben het tot in Vlaanderen mogen ondervinden.
Er zijn tal van Catalaanse opstanden geweest, maar militair stelden ze niets voor. De Catalanen zijn namelijk afstammelingen van Griekse kolonisten: slimme handelslui, zelfbewust, cultureel sterk, maar beroerde strategen en geen vechtersbazen. Politiek kunnen ze ook niet rekenen: een referendum waarvan je de uitslag niet kan afdwingen (al is een meerderheid pro afscheiding helemaal niet zeker, de tegenstemmers houden zich gedeisd), levert wel veel schwung op en vreugdedansen, plus wat sympathie bij buitenlandse autonomisten, maar daarna moet men daadwerkelijk in de illegaliteit gaan en eventueel de wapens opnemen, wat voor de Barcelonese bankiers en restaurateurs wel een brug te ver zijn.
Strategie dus, en weer even denken aan de fameuze speltheorie. Het dilemma stelt zich zo:
Zolang Catalonië bij Spanje hoort,- en de “internationale gemeenschap” dat ook erkent, mag Madrid manu militari de grondwet handhaven en troepen sturen om in de opstandige provincie orde op zaken te stellen. Scheurt het zich de facto van Spanje af en roept het de republiek uit, dan kan Madrid ook troepen sturen en zelfs de oorlog verklaren aan de “buitenlandse vijand”. Waarna alle NAVO-partners, België incluis, zich solidair moeten betonen met Madrid, stel het u maar even voor. De EU zou de andere kant uitkijken, de rest van Spanje zou voluit achter premier Mariano Rajoy gaat staan. Nu al wapperen in Madrid overal stevig de Spaanse vlaggen en wordt er gefulmineerd tegen de arrogante, egoïstische Catalanen die hun rijkdom niet willen delen.
Anders gezegd: zolang het een lokaal probleem blijft, zal Madrid het varkentje wel wassen, en als het bovenlokale proporties aanneemt treden andere mechanismen in werking, die de Catalaanse onafhankelijkheid helemaal naar dromenland sturen. Een militarisering van het conflict is helemaal niet uitgesloten, en misschien stuurt Rajoy daar nu al op aan, met zijn politioneel machtsvertoon. Een nieuw Guernica (het Baskische stadje dat tijdens de Spaanse burgeroorlog door de Duitse Luftwaffe, die steun verleende aan Franco, met de grond gelijk werd gemaakt, en waaraan Picasso zijn bekend fresco wijdde) is daarom niet direct in de maak. Wel is een militaire bezetting reëel, waarbij Europa geen poot zal uitsteken, tenzij dan als NAVO-bondgenoot met… Spanje.
Zouden de VN zo’n verregaande interventie niet afblokken? Misschien, maar het vetorecht van Rusland in de Veiligheidsraad zou wel eens kunnen boven gehaald worden. Wie-weet heeft Vladimir Poetin wel zin om er zich mee te moeien, zijdelings of frontaal: een Oekraïne aan Zuidgrens van de EU, dat zou toch prachtig zijn?
Sorry dat ik dus voor pretbederver speel: deze boksmatch kan Carles Puigdemont nooit winnen. Meer dan een gelijkspel, en wat punten en komma’s veranderen aan het bestaande autonomiestatuut, eventueel onder EU-bemiddeling, zit er niet in. En omdat bovenstaand dominoscenario gewoon ondenkbaar is, zal de hete herfst van Barcelona overgaan in een stille winter. De Catalaanse separatisten zouden het status-quo verbreken, niet alleen het Spaanse, maar ook het Europese, en zo zelfs het internationale machtsevenwicht. Dat is het natuurlijk niet waard. Zondag mag Machiavelli even on hold, maar maandag zullen de stalletjes op de Ramblas weer opengaan. Catalonië zal de toeristen moeten slikken én de Guardia Civil. Niet leuk, maar onze maandag is soms ook om te balen.
Toch een prettig weekend gewenst.
Johan Sanctorum 
De kwestie is : hoeveel Catalanen zullen (over)morgen door de centralistische politieagenten doodgeschoten worden ?
Met wat op dit eigenste ogenblik in Catalonië gebeurt is een aanfluiting van een goedwerkende democratie! Spanje, schaam u! Madrid, schaam u. De acties van de Spaanse regering hebben meer weg van een totalitair optreden! Is de geest van Franco terug van weggeweest? De democratie maakt een heel slechte beurt in Spanje met dank aan het centraal bestuur van Rajoy!
Catalanen zijn de toeristen beu. Catalanen zijn de Spanjaarden beu. Catalonië is de meest geïslamiseerde regio van Spanje omdat in Catalonië het hoogste percentage gutmenschen zit dat een opengrenzenbeleid tegenover moslims voorstaat. 20% van de 450.000 Catalaanse moslims zijn geradicaliseerd, wat onlangs tot een bloederige aanslag in het (s)linkse bolwerk Barcelona leidde. Geen toeristen, geen Spanjaarden, maar dus wel graag moslims, en liefst zoveel mogelijk. Dit zegt alles over het crapuleuze, domme, Catalaanse volk dat niet alleen uit Spanje, maar uit Europa gestoten zou moeten worden. Dat ze een eiland vormen op het Europese continent, graag dan wel ommuurd, a.u.b.
Dit filmpje betreffende de islamisering van Catalonië is al vijf jaar oud, maar nog steeds actueel.
https://www.mrctv.org/videos/parts-spain-already-now-muslim
Mooie en evenwichtige tekst van Johan Sanctorum. Maar – helaas te evenwichtig. En te mooi om waar te zijn. Het Catalaanse streven naar “onafhankelijkheid” is door en door rot. Toen ik in de jaren tachtig van de vorige eeuw door Zuid-Frankrijk liftte en naast zovele autonummerplaten die vermaledijde Catalaans gekleurde stickers zag kleven – toen wist ik echt genoeg. Die nationalistische Catalaanse automobilisten met hun zelfvoldane smoelen – die voorbij raasden en nóóit een lift gaven aan een eenzame reiziger – spraken voor zichzelf. Catalanen zijn een rotverwende en geprivilegieerde elite. Rijk. Zelfvoldaan. Niet van plan wat dan ook van hun rijkdom te delen met anderen. En absoluut overtuigd van hun eigen Grote Gelijk. Geen wonder dat zij hun rijkdom elitair beschermen door telkens weer een “linkse” regering te stemmen. En zich politiek-correct verheven boven de rest van arm Spanje te wanen. Resultaat: Catalonië is vergeven van honderdduizenden moslimfascisten. Mensen die het gratis geld van de sociale zekerheid gebruiken om uiteindelijk de cultuur van hun broodheren te vernietigen. De recente mohammedaanse massamoorden in Barcelona waren absoluut geen toeval. Het huidige Catalonië heeft met zijn knieval voor de jihadistische haatdragers zijn eigen emancipatieproject onherroepelijk verraden. De anarchistische vrijheidsstrijders uit de Spaanse burgeroorlog worden dag na dag verraden. De weg is geëffend voor het mohammedaans fascisme. George Orwell – die in Catalonië tegen de troepen van Franco vocht – zou zich in zijn graf omdraaien. Franco – die zijn overwinning alleen te danken had aan zijn Marokkaanse stoottroepen. Ken je geschiedenis! Een goede vriend zond me vandaag zijn klacht dat Catalonië een radicale moslim-enclave is geworden – door het naar kiesvee op zoek zijnde “socialistische” bestuur in Barcelona. Dat blijkbaar meer problemen ziet in toeristen dan in terroristen. Echt – ik wens het Catalaanse nationalistische crapuul – verraders van de Europese Verlichting en blinde verdedigers van het mohammedaanse fascisme – al het slechte toe. Ik zal geen traantje laten als er doden vallen. Echt helemaal zelf verdiend. Het (nationaal)-socialistische Catalonië is bijna een moslim-enclave – en dat is godverdomme onvergeeflijk. Ik geef daarom de Madrileense democratische overheid de volgende raad: hou de Catalonische “onafhankelijkheid” niet tegen. Bestrijd het niet. Laat die idioten gaar koken in hun eigen politiek-correcte soep. Laat hen bloedend tenondergaan aan hun eigen politiek-correcte waanzin. Hun eigen bijna miljoen moslimfascisten zullen daar wel voor zorgen. Trap hen gewoon uit het democratische Spanje. En wij zullen hen daarop uit Europa trappen. Omdat wij meer dan genoeg hebben van de opmars van het politiek-correct fascisme – meer dan genoeg van het islamisme. No passeran! Ik heb spijtig genoeg nooit Barcelona bezocht. En ben het voortaan ook niet meer van plan. Een stad die toeristen bedreigend vindt, maar terroristen niet – zo’n stad kan wat mij betreft verdwijnen. En wie de geschiedenis van (nationaal)socialistisch bestuur plus mohammedaans fascisme kent – die wéét dat het zootje zal verdwijnen. Wel jammer natuurlijk voor de bouwkunst van Gaudi. Maar dat zal (nationaal)socialisten en islamisten worst wezen.
Heel dat onafhankelijkheidsstreven van Catalonië draait om de radicale islam. Saoedi-Arabië steunt dat onafhankelijkheidsstreven in Catalonië – omdat ze hopen op die manier een bruggenhoofd te hebben om de rest van Spanje te heroveren. Catalonië is een paradijs voor jihadisten. En zij worden geen strobreed in de weg gelegd door de politiek-correcte linkse regering daar. Geen wonder dat alle moslims in Catalonië vóór onafhankelijkheid zijn.
Ik vind de reacties van de politiek-correcten trouwens heel vreemd – en op het eerste zich niet erg consequent. Als de N-VA (of het Vlaams Belang) bij ons een al of niet illegaal referendum zouden organiseren om Vlaanderen los te scheuren van België – dan zouden de politiek-correcten moord en brand schreeuwen. Maar een illegaal referendum voor een onafhankelijk Catalonië is voor dezelfde politiek-correcten dan weer helemaal oké. Het draait natuurlijk allemaal om de islam. De politiek-correcten steunen ALTIJD de islam. Enkele voorbeelden:
Joegoslavië moest in aparte staten uiteenvallen – want zo konden twee islamitische schurkenstaten in Europa worden opgericht: Bosnië en Kosovo. Met dank aan Bill Clinton – wiens Clinton Foundation ruim gefinancierd werd door de Saoedi’s.
België mag niet in twee staten uiteenvallen – want in een onafhankelijk Vlaanderen zouden de moslims natuurlijk veel van hun voorrechten verliezen. Moslims zijn dol op de Waalse PS – niet omdat ze zo “socialistisch” zijn – maar omdat ze het unitaire België als een uitkeringsparadijs zien.
En Catalonië moet dan weer wél onafhankelijk worden – dan kunnen de honderdduizenden jihadisten daar lekker hun gang gaan. En Spanje heroveren.
Je ziet het: de positie die de politiek-correcten innemen tegenover nationalisme en separatisme hangt volledig af van één ding – of de moslimvriendjes er beter van worden of niet.
Ik ben om dezelfde – maar omgekeerde – reden tégen de onafhankelijkheid van Catalonië. En voor mij mogen al die Catalaanse separatisten – die zwijgen over de radicale islam in hun midden – keihard worden aangepakt.
No passeran!
https://www.tijd.be/dossier/Europareeks/Catalonie-terreurnest-van-Spanje/9924028?ckc=1&ts=1506932719
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/buitenland/1.3049376
http://newsmonkey.be/article/35287
Het oudcatalaans en het oudoccitaans zijn vrijwel dezelfde taal, die men aantrof in het noorden van het Iberisch Schiereiland, het zuiden van het huidige Frankrijk en het noordwesten van Italië. Deze taal, die later de taal van de troubadours werd, ontwikkelde zich uit het Volkslatijn (gesproken door het gewone volk en de Romeinse soldaten) en werd beïnvloed door de Visigoten (een Germaans volk dat emigreerde naar Zuid-Gallië). Op zijn beurt heeft ze andere talen beïnvloed (Frans, Italiaans, Spaans en Engels). Tot het midden van de twintigste eeuw bestond er zelfs een joods-Provençaalse variant, het Shuadit, maar dat is inmiddels verdwenen (http://www.esperanto.be/fel/nl/h25.php).
De Franciscaan Ramon Llull (°1232 Palma, † 1316), een filosoof en filoloog (ook logicus, theoloog, missionaris, …) die afkomstig was van het eiland Mallorca, werd bekend door uitgebreid werk in het Catalaans, het Occitaans, het Latijn én het Arabisch! Hij maakte vele reizen, o.m. als pelgrim, en had belangrijke diplomatieke contacten. Hij leed schipbreuk op weg naar Pisa.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/22/Viatges_llull-ca_nofrontera.svg
Het oudcatalaans en het oudoccitaans zijn vrijwel dezelfde taal, die men aantrof in het noorden van het Iberisch Schiereiland, het zuiden van het huidige Frankrijk en het noordwesten van Italië. Deze taal, die ook de taal van de troubadours werd, ontwikkelde zich uit het Volkslatijn (gesproken door het gewone volk en de Romeinse soldaten) en werd beïnvloed door de Visigoten (een Germaans volk dat emigreerde naar Zuid-Gallië). Op zijn beurt heeft ze andere talen beïnvloed (Frans, Italiaans, Spaans en Engels). Tot het midden van de twintigste eeuw bestond er zelfs een joods-Provençaalse variant, het Shuadit, maar dat is inmiddels verdwenen.
De Franciscaan Ramon Llull (°1232 Palma, † 1316), een filosoof (ook logicus, theoloog, dichter, missionaris, …) die afkomstig was van het eiland Mallorca, werd bekend door uitgebreid schriftelijk werk in het Catalaans, het Occitaans, het Latijn én het Arabisch! Hij maakte vele reizen, o.m. als pelgrim, en had er belangrijke diplomatieke contacten. Hij leed schipbreuk op weg naar Pisa…
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/22/Viatges_llull-ca_nofrontera.svg
… maar kon als een van de weinige overlevenden na een harde strijd tegen de storm de kust van Italië bereiken. Voordien was hij in Noord-Afrika om er te gaan prediken, maar hij werd in Béjaïa (een stad in Kabylië) 6 maand gevangen gezet en vervolgens het land uitgewezen. Het is niet duidelijk hoe hij enkele jaren later aan zijn einde kwam. Zijn belangrijkste werk is ‘Boom van de wetenschappen’.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/66/Arboldeciencia1.jpg.
De Occitaanse en Catalaanse cultuur hebben sterk verwante tradities, wat zich o.m. uit in hun muziek door gemeenschappelijke melodieën die in klank en stijl kunnen verschillen. Een optreden van de band Bal Occitano Catalan op de Festejades van Gruisson, een havenstadje in de regio Occitanië (weinig bekeken) :