“Le maître des horloges”, dat is het epitheton dat de kersvers verkozen Franse president Emmanuel Macron zichzelf toebedeelt. Van bescheidenheid getuigt het alvast niet, en dat hoort ook niet voor een verre opvolger van Lodewijk XIV, de absolute monarch die zich met de zon associeerde, de regulator van onze (aardse) tijd, op zijn beurt een onderdeel van het door god geschapen kosmische raderwerk.
In het Frans is een maître des horloges tevens een politiek begrip. Hij is diegene die de agenda’s en de tijdschema’s onder controle heeft, en zo ook de politieke agenda’s, en op die manier ook waar de kranten over schrijven en het volk over twittert. In Vlaanderen komt Bart De Wever het dichtst bij die definitie van issue-maker. Macron wil het kot uitkuisen, het tijdsbesef van de Fransen controleren, de media “moduleren”, prioriteiten bepalen en uiteindelijk het collectief bewustzijn op het (volgens hem) juiste spoor zetten, na de ontwrichtingsverschijnselen die,- nog altijd volgens de socialistische bankier en ex-minister van François Hollande,- de demon van het populisme en extreem-rechts opleverde.
Johan Sanctorum 