De hete meimaand van 1968: wie jonger is dan 50 was toen nog niet eens geboren.
Zwart-wit beelden van anti-Vietnambetogingen, Leuven Vlaams, Dolle Mina’s, de Praagse lente, Woodstock en de Flower Power, en… uiteraard de opgebroken kasseien in Parijs overlappen elkaar op een tamelijk chaotische manier. Wat betekenen die beelden vandaag? Hing er echt iets in de lucht en is het blijven hangen, of allang weer verdampt? Was het een hormonale opstoot van de middenklassejeugd, verwend door de Golden Sixties? Heeft de beweging iets meer opgeleverd dan korte rokjes, geitenwollen sokken en kakmachines?
Voor de latere generaties is de soixante-huitard het synoniem geworden van de salonrevolutionair die, eens hij zelf aan de hefbomen kwam, een nieuwe dictatuur instelde van de maakbare maatschappij, gegrondvest op een vrijheid-blijheid-ideologie, maar ook op een enorme regelneverij en het beruchte politiek-correcte dwangdenken.
Mei ’68 is een historisch feit, maar ook semi-fictie, een legende, een boulevard van verloren dromen, en uiteindelijk zelfs een scheldwoord voor alles wat links en progressief is.
Volgend jaar is ze dus een halve eeuw oud, die legende. Ter gelegenheid daarvan trek ik vanaf januari 2018 de boer op met een geanimeerde lezing: Tournée 68. Verwacht geen historisch overzicht of een academisch referaat, maar een dieptezicht met punch, getekend Johan Sanctorum.
Verdere info en boekingen via johan.sanctorum@pandora.be
Johan Sanctorum 
Beste Johan Sanctorum. Benieuwd hoe je met je Tournée 68 een hele avond gaat vullen. Mei ’68 was: “Tot ons dertigste mindblowend naar India liften en daarna lekker veertig jaar lang met vervroegd pensioen – op kosten van al die domme onverlichte arbeiders. Iedereen ter rechterzijde van Pol Pot en Kris Merckx is een nazi. Wij hebben altijd gelijk. Verboden te verbieden – behalve als wij dat doen. Onze tegencultuur is tegen cultuur en verdient daarvoor alleen al tot in de eeuwigheid subsidies. En alle mensen ter wereld zijn superlievvv – behalve natuurlijk boze blanke mannen. Die moeten deaud. Love! Peace! En nog iets maar dat zijn we even vergeten!” Echt. Veel meer valt er over mei ’68 niet te vertellen. Maar misschien kan je de avond verder muzikaal opvullen met “We’re Only In It For The Money” van Frank Zappa. Met de knop op “repeat”.