De rel is ondertussen al een goeie week oud, en dus zelfs geen nieuws meer: een moment waarop ik als filosoof de zaken bij voorkeur oppik, om de waan van de dag te ontlopen. Wat 
was er aan de hand?
Voor een striptentoonstelling, die momenteel in de lokettenzaal van het Vlaams Parlement loopt, werden twee (jawel, twee!) curatoren aangesteld, te weten de gepensioneerde kunstpaus Jan Hoet en de socialistische ex-volksvertegenwoordiger Dany Vandenbossche. Toen Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA)bezwaar maakte tegen een Franstalige tekstballon (van een uiteraard Franstalige strip, getekend François Schuiten) op de voorzijde van de brochure, werd die tekst verwijderd door de twee intendanten, en werd de brochure uiteindelijk afgedrukt… met een blanco tekstballon. Zonder commentaar.
Uiteraard stond het Belgische cultuurpolitieke establishment op zijn achterste poten: van Fadila Laanan, (Wie? De minister van Cultuur van de Franse Gemeenschap dus) tot een ander theelichtje, Vlaams parlementslid Elisabeth Meuleman (Groen), gonsde het dat Vlaanderen weer een stap dichter bij de fascistische censuurstaat was gekomen. Ze verkeren in het goede gezelschap van o.m. Vlamingenhater Olivier Maingain (FDF), die in La libre Belgique verklaarde: “La censure de l’oeuvre de François Schuiten au parlement flamand est un acte qui confine tout autant à la barbarie qu’à l’idiotie”.
Weer een bewijs dus van de bruine geaardheid van de Vlaamse slijkmensch, en de noodzaak om deze blijvend met de francofone Verlichtingscultuur te confronteren, via de Brusselse passe-partout. Uiteraard mits een leergeld van zo’n 16 miljard Euro per jaar, zijnde het bedrag dat jaarlijks van Noord naar Zuid vloeit.
Ach, wat Peumans en konsoorten betreft, kan ik Maingain zelfs niet helemaal ongelijk geven: de Vlaamse parlementsvoorzitter is een brave, goedmenende maar uitermate geborneerde klaagflamingant. We zitten in Vlaanderen inderdaad met een klerkenregime opgescheept van onderwijzers die op een schone morgen ontdekken dat ze minister zijn, of, meer nog, parlementsvoorzitter. Als de kneuterigste incarnaties van het Vlaams-nationalisme de plak zwaaien in een veredelde gemeenteraad zoals het Vlaams Parlement, dan mag men het ergste vrezen.
Aangekondigde lafheid
Toch was een kleine correctie hier op zijn plaats: het is niét Jan Peumans die in deze een modderfiguur sloeg, maar wel de curatoren van het evenement zelf, in casu Jan Hoet en Dany Vandenbossche. Zij wilden snel elk hun voorziene 10.000 Euro opstrijken, en hadden geen zin om het hard te spelen, door bv. voor de eer te bedanken. Bekijk ze even, die twee knullige has-beens: het staat op hun gezicht te lezen dat ze beseffen hoe ze door het stof gekropen zijn, maar ook dat ze resoluut alle creativiteit zullen aanwenden om er de juiste draai aan te geven. Wat Hoet ook met verve deed op Radio 1.
In een opiniestuk, getiteld “Aangekondigde lafheid”, (DS van 21/5) geeft Ingrid Verbanck, in de blogosfeer actief als Wendy Kroy, die twee ervan langs. Terecht stelt ze dat die lege tekstballon vooral het probleem is van de “kruiperige lakeien” Jan en Dany zelf. “De waarheid is dat zowel Vandenbossche als Hoet eieren voor hun 10.000 euro hebben gekozen en zelf te weinig kloten aan hun lijf hadden om niet toe te geven op deze princiepskwestie.”
Het gaat hier dus om verregaande principeloosheid van salonintellectuelen, een fenomeen dat door de filosoof Peter Sloterdijk gekenschetst werd als cynische rede, een mengsel van persoonlijk of collectief opportunisme en pretentieuze raddraaierij.
Contre-démocratie
Nu is Ingrid Verbanck een van die bloggers waardoor je dankbaar bent dat het internet bestaat. Ze schrijft goed én scherp, en vooral: ze is niet corrupt. Een wonder dat ze in de kolommen van de Standaard is geraakt. Toch heeft haar vrouwelijke aard ervoor gezorgd dat ze net daar op hield, waar het interessant wordt.
Vanuit een dialectisch standpunt immers moet men zowel de keizer-koster-bedillerigheid van Peumans verdedigen, als de rebelse attitude van kunstenaars en schrijvers,… die in Vlaanderen jammer genoeg grotendeels ontbreekt, vooral net bij de links-weldenkende cultuurelite. Hoe zou men kunnen rebelleren, als alles mag? Net een flinke dosis repressie maakt het de moeite waard om een vuist te maken tegen het establishment.
Het is de taak van de overheid om te censureren. En het is de taak van cultuurmakers om in het verzet te gaan, of de censuur creatief te omzeilen.
Macht schept tegenmacht, anders is er helemaal niets behalve geleuter. Ik geloof dus wel in het idee van een contre-démocratie (Pierre Rosanvallon), een vinnige anti-establishmentcultuur, die maar kan gedijen omdat de macht zich ook laat voelen, soms subtiel, soms brutaal. Ze gaat buiten de mainstream en kleurt buiten de lijntjes, maar dan moet er wel een mainstream en een stramien zijn.
Peumans deed dus wat hij moest doen. Jan en Dany niet. Het is de taak van de overheid om te censureren. En het is de taak van cultuurmakers om in het verzet te gaan, of de censuur creatief te omzeilen. Dat heeft grote kunst voortgebracht: de Russische componist Dimitri Sjostakovitsj (1906-1975), die heel zijn leven met de Sovjet-dictatuur heeft geworsteld en op het scherp van de snee leefde, is een goed voorbeeld daarvan. De ironie is, dat zonder Stalin de muziek van Sjostakovitsj niet zou zijn wat ze uiteindelijk is geworden.
Dank u, dictatuur? Wel, ergens geeft Wendytje het zelf aan, waar ze stelt dat Hoet en Vandenbossche zich nooit boven het maaiveld zouden durven verheffen onder een repressief regime. Ze kunnen niet eens de Peumansen van deze wereld aan, de veldwachters in maatpak.
“Wie hier en nu al niet durft opkomen voor wat hij juist en rechtvaardig vindt, daar moeten we in tragischer tijden geen heldendaden van verwachten” constateert ze weeral terecht. Dat is zo. Dus, ik redeneer door met de botte bijl: een repressief regime werkt als een nuttige filter, een selectiemechanisme. Wie dàn nog iets te zeggen heeft, heeft écht iets te vertellen. Al de rest zwijgt, en ook dat is een verademing.
Het is een klik die de Vlaamse culturele elite, met haar fobie voor het Vlaams-nationalisme, nu eindelijk maar eens moet maken: cultuur moet bij voorkeur niét met macht samenvallen, dus mag het er best wat spannend aan toegaan. Laat maar komen, dat Flämische Reich met zijn rode potloden, het zal onmiddellijk het koren van het kaf scheiden, de tetterende charlatans en de angsthazen uitfilteren. Dat in zo’n geval ook de subsidies op de helling komen te staan, moeten de dames en heren van de sector er dan maar bijnemen.
Maar zo zitten ze dus niet in elkaar: de Vlaamse cultuursector is braaf en conformistisch. Zelfs een Peumans kunnen ze niet aan. De links-progressieve bobo’s mikken vooral op een tolerante uitkeringscultuur, waar men rustig aan mag rommelen. Lees maar de teksten van groene cultuurjongen Bart Caron, en hoe die een modieus emancipatiediscours weet te combineren met een pleidooi voor meer staatssubsidies aan de culturele sector.
Tot slot nog dit. De attitude van Jan en Dany getuigt niet alleen van het moderne cynisme in de cultuursector, maar zou men eigenlijk ook zeer “Belgisch” kunnen noemen. Een soort beginselloosheid van het zinkende schip, waar een geforceerde vrolijkheid de stemming uitmaakt, en waar voor de rest niets meer echt of authentiek is. Alles is een onernstig circus, een grap, en de wereld is aan de mooipraters en de zakkenvullers.
Het veelbezongen Belgische surrealisme, waar ook het verhaal van de lege tekstballon weer in past, is eigenlijk maar het artistieke alibi van een decadente on-staat, drijvend op compromissen en hele en halve leugens.
Daar moet Verbanck, die beslist het Ancienne Belgique ook niet ongenegen is, toch nog eens over nadenken.
Johan Sanctorum 
Is het tekenen van strips meer dan een leuke hobby? Soms wel, denk ik, maar in Vlaanderen hebben we maar weinig boeiende strips gehad. Sus en wis, jommeke en flupperdeflup, Nero – soms wel – hebben vooral voor ontspanning gezorgd, Maar dit zal vele voor velen al vloeken in de kerk zijn. Sommige strips, Franse, Amerikaanse hebben me wel op oudere leeftijd kunnen financieren. De hele onderneming in het Vlaams Parlement, terwijl er goed 200 meter verder in de Zandstraat een museum van de Belgische Strip te vinden is, komt mij dan mij dan ook naast de kwestie voor.
Het gaat om een intellectueel spel tegen hoge kunst en voor lage cultuur en dat wil ik niet meer meespelen. Dus, als men die strip met een lege tekstballon als brochure uitgeeft, dan is dat maar zo. Misschien moet men eens een tentoonstelling van vergeten schrijvers organiseren… of vergeten denkers. Van de cultuurpausen, verlos ons toch maar.
Financieren… ik had het dus niet goed herlezen; fascineren… Ik zat naar de discussie in het Vlaams Parlement te kijken en het is meer dan een veredelde gemeenteraad.
Volgens mij zat het leper in mekaar dan dat. Hoet en Vandenbossche wisten goed waar ze hun tentoonstelling organiseerden en hebben met een tekening met een Franse volzin in de tekstballon willen Vlaamsgezinde politici uit hun kot lokken. En met succes, Peumans liep recht in de val. Peumans is misschien een wat magere oogst, maar voor hetzelfde geld hadden ze een hoofdvogel als De Wever afgeschoten. Een e-mailtje van Peumans was voldoende. Heel subtiel veranderden de twee curatoren hun tekstballon in een opvallende witte vlek. Hadden ze echt Peumans willen gehoorzamen, dan was een Nederlandse vertaling voorhanden. Maar daar was het hen natuurlijk niet om te doen. Nee…een witte vlek….censuur dus. En het feest van verontwaardiging kon beginnen. Volgens mij is er dus geen sprake van kruiperigheid van Hoet en Vandenbossche. Denk je nu echt dat die 2 zouden knipmessen voor iemand als Peumans? Voor koningin Paola of zo misschien, maar voor Peumans? No way! Dit was gewas gewoon opgezet spel om een flamingant te kakken te zetten.
Beste Johan
Geborneerde klaagflamingant??klerkenregime??kneuterig??keizer koster bedillerigheid???veldwachters in maatpak???proficiat wat bent u eigelijk zelf!
Jan Peumans
Voorzitter Vlaams Parlement
Inderdaad, mijnheer Peumans, dat stoorde mij ook, maar ook hier gaat de carrousel van de verontwaardiging al te snel op gang. Het is dus maar goed dat uzelf de puntjes op de i zet. Ik denk dat zelfhaat in Vlaanderen Links en Rechts ons parten speelt. Wat de tekstballon betreft: het is zo weinig relevant.
De burger betaalt wel jongens. Groeten uit het even cynische NL.
Dat de broodschrijver van dit artikel al eerst eens leert zich in fatsoenlijk Nederlands uit te drukken en van vaststellen spreekt i.p.v. het Nederfrengelse constateren.
Hij is een van die figuren die meent het Nederlands zonder enige terughoudendheid te mogen helpen verloederen.
Lafheid is des Vlamings, en de Romeinen deden het al, dwepen met andermans talen.
De verratting voorbij !!!
Het is een hard maar een juist artikel, dat niemand spaart. Ook al gaat Sanctorum, zoals gewoonlijk, wel wat kort door de bocht als hij zegt dat we wat meer dictatuur nodig hebben om een betere democratie te krijgen.
Ik zie dat meer als een hyperbool.
Die reactie van mensen als “Gaardenier”, daar kan mijn verstand niet bij. Wat een gezeur en gemuggenzift. Helemaal in de lijn van het klaagflamingantisme.
Scherpe, meedogenloze pennen hebben we nodig.
Ik vind de reactie van Van Droucke eigenlijk meer waarheid bevatten dan het artikel van Johan zelf. Ik zou Peumans en Johan daar eens over willen horen.
Flamingantisme is ook Frans, makker ! Is Vlaamsgezindheid niet goed genoeg?
Je kunnen uitdrukken in eigen taal is een eerste vereiste, de rest is verratting.
Je opmerking bewijst meteen dat je enkel openstaat voor scherpe pennen die meegaan in jou denken.
De kunst is niet, zoveel mogelijk leenwoorden te gebruiken, wel integendeel.
Dat heeft ook niets met scherpte of zin te maken.
Beste gaardenier, rattenvanger en mierenneuker: het is wel “jouw denken”, niet “jou denken”. Dat leren ze toch al in de lager school. Leer eerst je grammatica, pardon, spraakkunst beheersen. Dan zullen we nog eens klappen.
Ik heb mij al bij voorbaat aangesloten bij al het positieve dat hierboven staat op de site van Het Nieuwsblad. De enige krantensite waar ik mijn ei nog kan en moet leggen onder eigen naam. Men weerde mij al als goede bekende van De Standaard omdat ik “onhoffelijk” was geweest. Ik permitteerde mij een lol over ene van Yperseele de Strihou, die al vele jaren kabinetchef van de koning is met een brilletje op zijn neus dat hij van mij ooit kocht. Eentje van de Inuït met twee smalle spleetjes, die hen moeten toelaten op tijd een ijsbeer te zien die op hen afkomt. Antiek op antiek !
Blijkbaar bereik ik via dat Nieuwsblad direct behoorlijk wat klootjesvolk, want een aantal reactie waren er naar … Blijkbaar heeft de propaganda commissie van de N-VA daar permanent een mannetje op zitten. Ik noem censuur net als de leugen een hoofdzonde omdat je er je medemens de waarheid mee ontneemt. Zicht op werkelijkheid is levensbelangrijk.
Toch dus in deze context even aanstippen dat krantensites als bv. deze van Het Laatste Nieuws permanent censuur plegen, niet alleen door zinnige bijdragen tot een publiek debat er niet door te laten, Zeker wanneer zij in een strakke taal met “moeilijke” woorden gesteld zijn. (Waarom zou trouwens ons Nederlands niet permanent mogen blijven evolueren tot in het gebruik van leestekens toe ?) Maar.., maar men publiceert er dagelijks de grootste onzin, de brutaalste stoten onder de gordel, pure laster, zonder dat de auteur zich bekend moet maken. En dat is, zeker naar de geest en op het randje af naar de letter van de Grondwet, in strijd met die Grondwet, die de persvrijheid garandeerde door te stellen dat bij persmisdrijf en in deze volgorde eerst de auteur, dan de uitgever en dan bij gebrek aan de eerste twee de drukker voor een persmisdrijf aansprakelijk zijn.
Tussen haakjes op die site ben ik enkel aanwezig onder de vaste schuilnaam, die de echte naam was in zijn taal van een groot circusartist “Sitting Bull” Iothake Tatanka. Men zegge het voort ! Telkens de man dank zij kompaan Buffalo Bill de kans kreeg bleekscheten toe te spreken deed hij dat in het Dakota om ze te kunnen verwensen en verdoemen !
Dus, Johan en andere lezers samen een manier zoeken om kranten en dergelijke te verplichten (behoudens natuurlijk zeer gegronde redenen waarmee men al altijd bij de redactie bekend was !) de ware naam van tekstschrijvers die niet in en bij de redactie bekend zijn aan alle postings te koppelen. De ware naam van deze grootschrijvers als wij hem kennen bekend maken. We gaan een pak vaak lasterlijke en gratuite schuttingtaal van onze schermen weren.
Mon Steyaert.
Een spraakkunstfoutje is niet vergelijkbaar met het bewust gebruiken van de taal van de onderdrukker.
Het is een flauwe poging om de aandacht van af te leiden van het Nederfranglais dat door zoveel Vlaams taalgeboefte gebruikt wordt.
Ook hier, de naam van het gebeuren zegt al genoeg. Het kon eigenlijk evengoed de prietpraatprutpreekstoel genoemd worden.
Weg met weg met ons !
Hoera voor eigen aard en taal !
Wat mij vooral zal bijblijven is de kinderachtige reactie van een parlementvoorzitter. Wat een zielige kneuterigheid, je houdt het niet voor mogelijk!
Tanghe, uw reactie past als een tang(h) op een varken
Gelukkig was het ditmaal geen al te lang stuk, want wie niet beter kan dan scheldwoorden aaneenrijgen, kan alvast mijn aandacht niet gaande houden.,
De impulsieve, pissige reactie van Jan Peumans bewijst dat de NVA enorm verveeld zit met dit soort teksten.
Toch is een oppositie tegen deze partij hard nodig, en vind ik de teksten van Sanctorum hierin cruciaal. Vinnig, ad rem en goed geschreven, altijd met een vleugje satire en overdrijving.
De oppositie tegen de NVA moet immers niet alleen van de linkse bobo’s komen, maar vooral ook vanuit de radicale Vlaamse beweging zelf, anders gaan we naar de totale vertsjeving of Poetinisering.
Minstens 10% zou eigenlijk moeten terugkeren naar het Vlaams Belang, om die radicale vleugel veilig te stellen. Het zal vooral afhangen van de communicatie en de stijl van die partij, of dat ook gebeurt.
Een doordenkertje voor R.Mattheus. De “Vlaamse Beweging” binnen België uitvinden was iets waar Leopold II en Co. Hendrik Conscience zeer dankbaar voor waren. Zo was men voorgoed van de Orangisten af. Wat pretendeerde en pretendeert van die Vlaamse Beweging de erfenis in pacht te hebben, de rechts nationale stroming van de voorbije eeuw, wil maar niet beseffen dat deze tot tweemaal toe, met het Activisme en de Collaboratie de klok voor de natie, die wij moeten pretenderen te zijn en die helaas in het Belgische cocon opgesloten zit, minstens 25 jaar telkens teruggedraaid.
Blijken NVA en VB communicerende vaten te zijn, zoals Mattheus eigenlijk veronderstelt, dan moeten de beide in een “cordon sanitaire” worden teruggedrongen. Wie nog toekomst ziet in een neoliberaal, corporatistisch, eng nationalistisch perspectief kan gewoon niet bij een ernstig overleg en beleid naar een realistische toekomst voor dit land, dat nu eenmaal en spijtig genoeg al bijna 200 jaar bestaat, betrokken worden.
Die tijd is finaal voorbij. Europa moet een confederatie van regio’s worden, die zich inschrijven in een reële geografische, culturele context los van en bevrijd van wat na “Waterloo” in 1815 te Wenen als de grenzen van de Europese natiestaten afgebakend werd.en op papier gezet.
Die vernieuwing moet wel rekening houden met het feit dat wereldwijd een grootse volksverhuizing aan de gang is, die niet te keren valt en die tot theocratie kan leiden als teveel plaats wordt gemaakt voor de theocratische visie, eigen aan de Islam. Een Islam die wereldwijd in opmars is.
We moeten de waarden van de Franse Revolutie en de Verlichting hardnekkig blijven verdedigen. Men moet willen weten dat Moeder Aarde in gevaar is. Men moet wereldwijd solidair zijn en armoede en ongelijkheid overal bestrijden.
Zowel de NVA als het VB verloochenen een aantal van onze waarden en verworvenheden en bieden bijgevolg net zo min een vernieuwing en meer uitzicht op een oplossing voor de meest fundamentele problemen van heden als de Salafidisten dat doen met hun interpretaties van wat de Sharia.inhoudt. Die ideeën doen het gelukkig onder immigranten en gelukzoekers net zomin als de rechtse ideeën, waarvan men ten onrechte beweert dat een grote meerderheid van “Vlamingen” ze zou aanhangen.
Lees ik goed ? Niet Peumans maar Hoet is fout . Niet het dictaat zelf maar de smetteloze uitvoering hiervan tot in het absurde.
( Niet de moeite willen nemen om nog leuk op ‘das befehl’ te reageren, laten zien waar het dorre denken toe leidt in extremis. Het effect van de hierdoor uitgelokte deining)
Blijkbaar heeft onze filosoof en zijn bewonderde Ingrid het niet gesnapt of niet willen snappen.
Blijkbaar wil onze filosoof en zijn bewonderde Ingrid dat de poppetjes leuk blijven dansen zoals de oppernul dat wil, tot meerdere eer en glorie van deze oppernul. Mooi niet dus. .